این نشست با سخنرانی کارول باکستر Carol Baxter ، معاون دبیر دائمی وزارت مربوطه و میشائل گت Michaël Guet ، مشاور سیاستی دبیرخانه کنوانسیون چارچوب شورای اروپا، آغاز شد و حدود ۴۰ نماینده از نهادهای دولتی، کمیسیون حقوق بشر و برابری ایرلند، دستگاه‌های دولتی، سازمان‌های جامعه مدنی و نمایندگان جوامع مسافر (Traveller) و روما (Roma) در آن شرکت داشتند.
هدف اصلی این نشست بررسی روند اجرای توصیه‌های کمیته مشورتی در دوره نظارت قبلی بود. تمرکز گفت‌وگو‌ها بر اقدامات مقابله با تبعیض علیه جوامع مسافر و روما و پیشرفت‌های حاصل در زمینه‌های آموزش، مسکن و اقامتگاه، بهداشت و دسترسی به اشتغال قرار داشت.
برگزارکنندگان این نشست تأکید کردند که تداوم همکاری میان دولت، نهادهای مستقل و جوامع اقلیت برای تحقق اهداف کنوانسیون و ارتقای عدالت اجتماعی و برابری نژادی در ایرلند ضروری است.
پایان نشست با گفت‌وگوهایی درباره نحوه تقویت اجرای توصیه‌ها و تبادل تجربیات میان شرکت‌کنندگان همراه بود. این رویداد گامی مهم در مسیر اجرای تعهدات ایرلند در چارچوب شورای اروپا قلمداد می‌شود.
گفتنی است منظور از «جوامع مسافر (Traveller communities)» گروهی از مردم بومی ایرلند است که دارای فرهنگ، سنن و شیوه زندگی متمایز هستند. از آنان با عنوان جوامع مسافر یا ایرلندی‌های کوچ‌نشین یاد می‌شود؛ اما واژه‌ی Traveller در واقع نام فرهنگی خاص است نه صرفاً اشاره به سفرکردن زیاد یا کوچ نشینی آنها.
Irish Travellers گروهی قومی هستند که قرن‌هاست در ایرلند زندگی می‌کنند و هویت مستقل فرهنگی و زبانی دارند. آنها به زبان سنتی خود به نام Shelta یا Cant صحبت می‌کنند، که ترکیبی از انگلیسی و ایرلندی است.
تا چند دهه پیش این اقوام بیشتر زندگی نیمه‌کوچ‌نشینی داشتند و از شهری به شهر دیگر برای کار و تجارت‌های فصلی (مثل آهنگری، فروش کالا، تعمیر وسایل، نمایش‌های محلی و...) سفر می‌کردند و اگرچه از نظر قومیتی ایرلندی‌تبارند، اما به‌عنوان اقلیت قومی مستقل شناخته می‌شوند و وضعیتی مشابه با «روما‌ها (Roma)» در دیگر کشورهای اروپایی دارند.
شورای اروپا و دولت ایرلند هر دو این گروه ها را اقلیت ملی می‌دانند که نیاز به حمایت ویژه در زمینه حقوق، آموزش و مسکن دارند.
جوامع تراولر یا مسافر ایرلندی با تبعیض ساختاری در جامعه، محدودیت در دسترسی به آموزش، سلامت و مسکن روبه‌رو هستند و نرخ فقر، مرگ‌ومیر زودرس و بیکاری در میان آنان به‌مراتب بالاتر از میانگین جامعه است. آنها بخشی جدایی‌ناپذیر از جامعه ایرلندی‌اند، ولی اغلب به‌حاشیه رانده شده و اکنون موضوع حمایت‌های ویژه حقوق بشری اقلیت ها هستند.