نویسندگان: سید حسام الدین لسانی و
مهوش منفرد
پیشرفت فناوری در قرن 21 در حال رونمایی از
شکل دیگری از سلاح‌‌های پرندۀ نظامی است که هواپیماهای بدون سرنشین مصداق بارز آن‌ها
به شمار می‌روند. نظر به اینکه کاربرد این نوع از سیستم‌‌های هوابرد چالش‌‌های جدی
را از منظر حقوق بینالملل بشردوستانه موجب شده است، ارزیابی مستقل حقوقی در این
خصوص ضروری است. پیش از بررسی دقیق این مسئله شناخت این سیستم‌‌ها و بررسی چالش‌‌های
ناشی از به‌کارگیری آن‌ها در مخاصمات مسلحانه ضروری است. مقالۀ حاضر با طرح چالش‌‌ها
و ابهامات ناشی از به‌کارگیری این سیستم‌‌های نوظهور در مخاصمات مسلحانه تلاش دارد
عملکرد هواپیماهای بدون سرنشین در مخاصمات مسلحانه را براساس قواعد پایه‌‌ای حقوق
بینالملل بشردوستانه نظیر اصل تفکیک، تناسب و اقدامات احتیاطی ارزیابی حقوقی
کند. در این ارزیابی نشان داده می‌‌شود که کاربرد این سیستم‌‌ها در موارد متعددی
ناقض قواعد بنیادین حقوق بینالملل بشردوستانه بوده است.