به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا لس‌آنجلس، نود و شش درصد از احکام اخراج مهاجران از سال ۱۸۹۵ تا ۲۰۲۲ به افرادی از کشورهای با اکثریت غیرسفیدپوست اختصاص داشته است.
در پروژه‌ای به نام "نمودار اخراج‌ها" که هفته گذشته با همکاری مرکز حقوق و سیاست مهاجرت دانشکده حقوق و موسسه Million Dollar Hoods منتشر شد، محققان دریافتند که ایجاد قوانین و سیاست‌های اجرایی مهاجرت امریکا تاریخچه‌ای عمیق از نژادپرستی دارد که تا به امروز ادامه دارد.
ماریا تسو Mariah Tso، یکی از محققان این طرح، گفت: "این عدد برای تصادفی بودن بسیار بالاست و تصادفی هم نیست. این اعداد بازتابی از سیاست‌ها و نژادپرستی هستند."
این نمودار نشان می‌دهد افرادی که احکام اخراج از آمریکا دریافت کرده‌اند، از کجا هستند. این نمودار همچنین جدول زمانی قوانین و سیاست‌های مهاجرت آمریکا را نشان می دهد.
این مجموعه داده‌ها تنها شامل احکام اخراج رسمی است، بنابراین شامل اخراج‌های گسترده مکزیکی ها و مکزیکی-آمریکایی در دهه ۱۹۳۰ نمی‌شود، که به صورت کمتر رسمی انجام می‌شدند.
کلی لیتل هرناندز Kelly Lytle Hernández ، یکی از محققان این طرح گفت که تیم آنها در طول دوره مورد مطالعه، پنج دوره اصلی قانون مهاجرت را بررسی کرده است.
لیتل هرناندز گفت که از سال ۱۷۹۰ تا ۱۸۷۵، سیستم مهاجرت ایالات متحده ایجاد شد و از همان ابتدا، قوانینی که تصویب می‌شدند با این هدف بودند که ایالات متحده را به "جمهوری مردان سفیدپوست" تبدیل کنند.
وی گفت که از سال ۱۸۷۶ تا ۱۹۲۹، این قوانین مهاجرت یک سیستم "فقط برای سفیدپوستان" ایجاد کرد. او با استفاده از استعاره‌ای از دوران جیم کرو Jim Crow گفت که این بدان معناست که درب جلویی سیستم برای سفیدپوستان محفوظ بود، اما افراد غیرسفیدپوست می‌توانستند از درب‌های پشتی برای کار وارد شوند.
لیتل هرناندز گفت که از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۵۴، قوانین پذیرش تغییر کرد و ممنوعیت‌های مهاجرت از کشورهای آسیایی پایان یافت، اما محدودیت‌های سختگیرانه‌ای همچنان تعداد افرادی را که می‌توانستند از آن کشورها بیایند، محدود می‌کرد. در همان زمان، ایالات متحده آمریکا درگیر پویش‌های گسترده‌ای برای اخراج مکزیکی ها بود.
لیتل هرناندز گفت: "همه اینها در حالی اتفاق می‌افتاد که قانونگذاران در کنگره در مورد 'حفظ ترکیب نژادی جمعیت کشور' صحبت می‌کردند و قوانینی را برای آن تصویب می‌کردند."
لیتل هرناندز گفت که از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۹۰، اگرچه قوانین برای اجازه دادن به مهاجرت بیشتر از کشورهایی که قبلاً به شدت محدود شده بودند، تغییر کرد، اما نژادپرستی در سیستم دولتی باقی ماند.
وی افزودکه اگرچه سیستم تخصیص روادید بازتر بود، اما قوانین مربوط به واجد شرایط بودن روادید همچنان دسترسی افراد به ایالات متحده را به گونه‌ای محدود می‌کرد که به طور نامتناسبی بر افراد غیرسفیدپوست تأثیر می‌گذاشت.
هرناندز گفت که از سال ۱۹۹۱ تا به امروز، ایالات متحده بزرگترین سیستم بازداشت و اخراج را ایجاد کرده است که لایه‌هایی از نژادپرستی ساختاری دارد.
لیتل هرناندز گفت: "مقامات آنچه را که ما یک سیستم مهاجرت 'فقط برای سفیدپوستان' می‌نامیم، ایجاد کرده‌اند که تا به امروز بارها اصلاح شده است، اما هرگز به طور کامل لغو نشده است."
اظهارات چهره های متنفذ در آمریکا نشان می دهد که آنها از عبارات نفرت پراکن برای توصیف مهاجران از کشورهای آسیایی، به ویژه چین، استفاده می‌کنند.
در یک نقل قول از سناتور جیمز زی. جورج James Z. George (D-MS) در سال ۱۸۸۸ آمده است: "اعتراض من به مهاجرت چینی‌ها به این کشور این نیست که آنها اینجا نمی‌مانند، این نیست که آنها شهروند ایالات متحده نمی‌شوند، بلکه بر یک مبنای کاملاً متفاوت استوار است. آنها یک نژاد پست هستند، برای شهروندی در ایالات متحده نامناسب و برای رقابت با کارگران آمریکایی نامناسب هستند."
این جدول زمانی موضع گیری ها همچنین شامل سخنان جان تانتونJohn Tanton ، یک طرفدار برابری نژادی است که چندین سازمان مهاجرتی را تأسیس کرد که در دولت تأثیرگذار هستند.
در یک نقل قول از تانتون از سال ۱۹۹۳ آمده است: "من به این دیدگاه رسیده‌ام که برای بقای جامعه و فرهنگ اروپایی-آمریکایی به یک اکثریت اروپایی-آمریکایی، و یک اکثریت واضح نیاز است."
اهیلان آرولانانتام Ahilan Arulanantham، یکی دیگر از محققان این پروژه، گفت که درک این بستر تاریخی برای جلوگیری از تکرار آن مهم است. مهم است توجه داشته باشیم که در طول تاریخ افرادی بوده‌اند که در برابر این قوانین نژادپرستانه مقاومت کرده و به آنها اعتراض کرده‌اند.
آرولانانتام مثال‌های اخیر از رفتار نامتناسب بر اساس نژادپرستی، از جمله در دوران دولت بایدن را ارائه داد. نحوه واکنش دولت بایدن به تعداد زیادی از پناهجویان اوکراینی در مرز، با نحوه برخورد آن با گروه بزرگی از پناهجویان هائیتی بسیار متفاوت بود.
لیتل هرناندز گفت: "به همین دلیل تاریخ مهم است. تاریخ به ما اجازه می‌دهد ببینیم واقعا چه چیزی در کار است، چه چیزی هر روز در خیابان‌های آمریکا در جریان است."
voiceofsandiego