در حال حاضر بیش از یک میلیارد نفر در قاره آمریکا زندگی می‌کنند، منطقه‌ای با ۳۵ کشور و مناطقی که تحت حاکمیت یک کشور مستقل هستند، اما خارج از مرزهای اصلی آن کشور قرار دارند. دستکاری شده ترین ترکیب قومی دنیا در قاره آمریکاست. اروپاییان نژادپرستی که خود را محور دنیا تلقی می کردند، وقتی به قاره آمریکا رسیدند به تصور اینکه سرزمینی بکر را کشف کرده اند، ترکیب جمعیتی و قومیتی این قاره را نیز به هیچ گرفتند و ابتدا با کشتارها و اسیر گرفتن بومیان آمریکا و سپس با انتقال و اسکان مازاد جمعیتی اروپا در آمریکا و بعضا با امتزاج با جمعیت بومیان و برده داری و انتقال مردمانی از آفریقا به عنوان برده های اروپاییان و در مراحل بعدی با مهاجرت ها و کارگرپذیری و اغوای اقشار تحصیل کرده آسیایی ها ، ترکیب جمعیتی خاصی را در آمریکا ایجاد کردند. با دستکاری وحشتناکی که در زندگی انسانی در آمریکا صورت گرفته است، زبان های بومی مردمان این قاره از بین رفته و در بخش آنگلوساکسونی این قاره زبان انگلیسی و قدری در کانادا زبان فرانسوی و در جنوب قاره آمریکا نیز زبان های اسپانیولی و پرتغالی غالب است.
بطور کل ترکیب نژادی و قومی قاره آمریکا در گروه های زیر دسته بندی می شود:
بومیان و سرخ پوستان:
کریستف کلمب،
طلیعه دار استعمار اروپا در قاره آمریکا
که به عنوان کاشف قاره آمریکا معرفی شده است، وقتی به بومیان سرخ پوست
آمریکا رسید، آنها را هندی نامید و اکنون نیز بعضا بومیان آمریکا با همین عنوان
خوانده می شوند. کریستف کلمب فکر می کرد در
هندوستان پیاده شده است و به همین علت او مردم بومی آمریکا را هندی نامید. بومیان آمریکایی افرادی هستند که در سراسر قاره آمریکا به جز هاوایی
قبل از کشف این سرزمین زندگی می کرده اند. بیش از ۵۰۰
قبیله از این بومیان شناخته شده که بیش از نیمی از آن ها با هندی ها مرتبط می
باشند. اصطلاح هندی های آمریکایی شامل برخی از بومیان آلاسکا می باشند در حالی که
بومیان آمریکایی به سرخ پوستان و تمام قومیت های از این دست گفته می شود. منطقه
هاوایی جزء یومیان آمریکا به شما نرفته و در سرشماری اقلیت های اقیانوس آرام اعلام می شوند!
سرخ‌پوستان آمریکای شمالی از اجداد
گروه‌هایی هستند که حدود دو دهه هزار سال پیش از میلاد از مناطق سرد شمالی سیبری
به آمریکای شمالی نقل مکان کردند. برخلاف ساکنان مناطق مرکزی و جنوبی آمریکا که
تمدن‌های پیشرفته داشتند، سرخ‌پوستان آمریکای شمالی در حالتی نیمه بدوی زندگی می‌کردند.
بسیاری از اطلاعات ما از گذشته‌شان از گزارش‌های اروپایی‌ها به دست آمده است.
برخورد اروپایی‌ها با سرخ‌پوستان موجب بحران‌ها و تضادهایی شد که مدت‌ها به صورت
جنگ و تعارض ادامه یافت.
پس از ورود اروپایی‌ها، سرخ‌پوستان آمریکایی با مشکلاتی همچون بیماری‌های انتقالی، از بین رفتن فرهنگ و از دست دادن سرزمین مواجه شدند. برخی از قبایل سرخ‌پوستان به مدت دو قرن در تبعید زندگی کردند و دیگران در در جنگ‌ها و پاکسازی‌های قومی همانند کشتار ووندد نی به نابود شدند.
در سال ۱۸۳۰، اندرو جکسون دستور اجرای
قانون تبعید سرخ‌پوستان
(Indian Removal Act) را صادر
کرد. بر اساس این دستور، سرخ‌پوستان از مناطق شرقی آمریکا به مناطق غربی رودخانه
می سی سی پی منتقل شدند. مهاجرت بزرگ گروه چروکی در سال ۱۸۳۸ از
جورجیا به طول مسیری به نام "رد اشک‌ها" (Trail of Tears) انجام شد. در این سفر ۲۰۰۰ کیلومتری، ۴۰۰۰ نفر از سرخ‌پوستان جان خود را از دست دادند. این سرخ‌پوستان به
مناطق ویژه‌ای در غرب آمریکا منتقل شدند که امروزه به عنوان مناطق رزرویشن (reservation) شناخته می‌شوند. این زمین‌ها در سال ۱۸۳۴ به دستور کنگره آمریکا برای سرخ‌پوستان تعیین شدند. سرخ‌پوستان در
جنگ‌های داخلی آمریکا به عنوان مبارزان فعال شرکت کردند. پس از پایان این دوره از
جنگ‌ها و پس از اعطای حق شهروندی به سیاه‌پوستان در آمریکا، سیاست همسان‌سازی علیه
سرخ‌پوستان آغاز شد.
در قرن نوزدهم، جورج واشنگتن و هنری ناکس تصمیم به تمدن‌بخشی بومیان آمریکا گرفتند، که این منجر به درگیری‌های شدیدی بین آنها شد. در اعقاب این اتفاقات، جنگ‌های سرخ‌پوستان تشدید یافت. اغلب مواقع، پیروزی به نفع نیروهای نظامی جمهوری آمریکا بود، اما در نهایت در سال ۱۹۲۴، دولت آمریکا حق شهروندی سرخ‌پوستان را به رسمیت شناخت. از آن زمان تاکنون، آنها به عنوان شهروندان آمریکا با حفظ حقوق قومی و مالکیت زمین به شمار می‌آیند.
زندگی سرخ پوستان در جامعه امروزی
آمریکا
در حال حاضر، حدود ۲۲۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین ایالات متحده تحت مالکیت واحد قوم سرخ‌پوستان قرار دارد. این اراضی به عنوان اراضی رزرویشن یا مناطق اختصاصی شناخته می‌شوند و تحت نظر دفتر مسائل سرخ‌پوستان قرار دارند که خود به وزارت کشور ایالات متحده آمریکا تابع است. سرخ‌پوستان آمریکایی امروزه در بسیاری از مناطق، استقلال فرهنگی و به حدی سیاسی دارند. آنها تلاش می‌کنند تا هویت و فرهنگ خود را حفظ کنند و زبان‌های خود را حفظ نمایند. برخی از آنها هنوز به سبک زندگی سنتی و قبایلی خود پایبند هستند، به ویژه در مناطق جنوب مرزهای مکزیک. همچنین در نواحی سرزمینی ایالت آلاسکا که برای سرخ‌پوستان زندگی می‌کنند، حضور بالایی دارند. از سال ۲۰۰۳، جمعیت آنها در جامعه آمریکا به ۲٬۷۸۶٬۶۵۲ نفر تخمین زده می‌شود. بیشترین تعداد آنها در ایالت کالیفرنیا (۴۱۳٬۳۸۲ نفر)، آریزونا (۲۹۴٬۱۳۷ نفر) و اوکلاهاما (۲۷۹٬۵۵۹ نفر) زندگی می‌کنند. این گروه همچنین نسبت بالایی از الکلیسم درون خود دارند. آژانس‌های فعال بومیان آمریکا تلاش می‌کنند تا با حفظ ریشه‌ها و اقداماتی در زمینه بهبود شرایط بهداشتی و فرهنگی، به ترقی این گروه اقدام نمایند.
پراکندگی جغرافیایی و زبان‌ها سرخ پوستان
بومیان آمریکا به زبان‌های مختلفی از گروه زبان‌های بومی آمریکا تکلم می‌کنند، علاوه بر انگلیسی که زبان عمومی کشور است. زبان آزتکی در ایالت یوتا بیشترین تعداد ناطقان را دارد. پس از آن، زبان ناهواتل با تعداد نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر و زبان ناواهو با تعداد حدود ۱۵۰ هزار نفر در رده‌های بعدی قرار دارند. سرخ‌پوستان آمریکایی، با وجود پراکندگی در سراسر کشور، بیشتر در مناطق غربی و جنوب غربی آمریکا زندگی می‌کنند. بزرگ‌ترین جمعیت‌های آنها در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا و ایالت‌های جنوب غربی ایالات متحده ساکن هستند.
هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان
هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان آمریکای شمالی
دارای اهمیت بسیار زیادی بوده است. هنر در این فرهنگ به شکل‌های مختلفی بروز یافته
و نمایانگر تاریخ، اعتقادات مذهبی، و ارتباط با طبیعت و محیط زیست بوده است.
پیکرتراشی و تندیس‌سازی: هنر پیکرتراشی و تندیس‌سازی در فرهنگ سرخ‌پوستان به ویژه
در دوره‌های مختلف تاریخی تاثیرگذار بوده است. این تندیس‌ها و پیکرها اغلب به
عنوان نمایانگران مهمی از اعتقادات دینی و تاریخ سرخ‌پوستان عمل می‌کرده‌اند. برخی
از این آثار هنری در ارتباط با مراسم مذهبی، افسون‌ها، و داستان‌های تاریخی قرار
داشته‌اند.
نقاشی و نمایشنامه‌نویسی: سرخ‌پوستان نیز هنرهای تصویری مانند نقاشی و نمایشنامه‌نویسی
را داشته‌اند. این هنرها برای انتقال داستان‌ها، افسانه‌ها، و تاریخ خود به نقاشی‌ها
و نمایش‌ها استفاده می‌شدند. آثار تصویری اغلب با استفاده از نمادهای خاص و
تصاویری از حیوانات، طبیعت، و رویدادهای تاریخی ایجاد می‌شدند.
تخته‌کاری و نجاری: هنرهای چوبی نیز در فرهنگ سرخ‌پوستان رواج داشت. تخته‌کاری
و نجاری برای ساخت اشیاء روزمره، وسایل دینی، و وسایل تزیینی مورد استفاده قرار می‌گرفت.
از آثار نجاری سرخ‌پوستان می‌توان به تخته‌کاری‌ها، جواهرات چوبی، و کالاهای دست‌ساز
طراحی شده توسط این هنرمندان اشاره کرد.
نوازندگی و رقص: هنرهای صوتی و حرکتی نیز جزء ارمغانات هنری سرخ‌پوستان
بوده‌اند. آنها از موسیقی سنتی، نوازندگی با سازهای سنتی، و رقص‌های مختلف برای
اعیاد و مراسم‌های خاص استفاده می‌کردند. این نمایش‌ها و رقص‌ها نیز اغلب افسانه‌ها
و داستان‌های سرخ‌پوستان را به تصویر می‌کشیدند.
هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان آمریکای شمالی نه تنها برای تزیین و زیبایی، بلکه به عنوان وسیله‌ای برای انتقال تاریخ، فرهنگ، و اعتقادات مهم برای این اقوام ارزشمند بوده است. این هنرها ادامه‌دهنده تاریخ و هویت این فرهنگ‌های باستانی هستند و برای نسل‌های آینده اهمیت دارند.
اصول حاکم هر قبیله بومی آمریکایی
هر قبیله بومی آمریکایی، قبل از
تأثیرات استعمارگران در قرن هجدهم، سیاست‌ها، رهبران، و قوانین خود را داشتند. در
واقعیت، تاریخ و قوانین آنها بسیار گنجینه‌ای از میراث‌ها و اصول قدیمی است. یکی
از مثال‌هایی از این میراث‌ها، قانون اساسی ایروکوئی است که به عنوان "قانون
بزرگ صلح" نیز شناخته می‌شود. این قانون در موزه فیلد در شیکاگو نگهداری می‌شود.
بنیان‌گذاران ایالات متحده، از جمله بنجامین فرانکلین،
با رهبران کنفدراسیون ایروکوئی در تماس بودند و از آنها دعوت شد تا در کنگره قاره‌ای
در سال 1776 سخنرانی کنند. این تأثیر و ارتباط با ایروکوئی‌ها بسیار مهم بود و در
تأسیس جمهوری ایالات متحده نقش داشت.
تصریح دیانا پارتون، که از نسل قبیله Euchee است، نشان می‌دهد که در بسیاری از قبایل، زنان نه تنها به رهبری دست
پیدا می‌کنند، بلکه همچنین مسئولیت‌های مساوی در میان قبیله را بر عهده دارند. این
تأکید بر نقش زنان در اجتماعی مساوی و متوازن نشان از اهمیت بالایی است که در
فرهنگ‌های بومی برای نقش زنان قائل می‌شود.
در این زمینه، تأکید بر تساوی جنسیتی و نقش مهم زنان در
رهبری می‌تواند به عنوان یک ابزار برای مبارزه با خشونت علیه زنان بومی آمریکایی و
حفظ حقوق و ارزش‌های آنها مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع نشان از اهمیت زنان
در جامعه بومی آمریکایی و تأکید بر تعهد به ایجاد تغییر در زمینه‌هایی مانند نقش‌های
جنسیتی و رهبری دارد.
سایر مردمان بومی
در امریکا
براثر ظلم های سفیدپوستان نژادپرست و استعمارگر
تمدن و فرهنگ بومیان آمریکا تا حد زیادی منقرض شده اند و اکنون بازماندگان بومیان
آمریکا خواه در کانادا و خواه در آمریکا
زندگی بسیار دشواری دارند و هر از گاهی اخباری از قتل عام ها و جنایت های
وحشتناک در کانادا و ایالات متحده علیه بازماندگان بومی می رسد. بومیان
آمریکا و بومیان اولیه افرادی بودند که به زبان آلگونکویین (Algonquian) صحبت کرده و
اولین کسانی بودند که با مهاجران انگلیسی ملاقات کردند. بنابراین بسیاری از کلمات
انگلیسی به این زبان وارد شده است.
نیمی از نام های ایالات متحده مانند
آریزونا، کنتاکی، میسوری و … از کلمات آمریندین (Amerindian) گرفته شده
است.
بسیاری از واژه های بومی آمریکایی
مانند چیلی، شکلات، گوجه فرنگی، سیب زمینی و … وارد زبان انگلیسی
شده است.
کلیسای مسیحی بر این باور است که
بومیان آمریکا از خاورمیانه خارج شده و آن ها از قوم یهود بوده اند. بومیان
آمریکایی در کتاب خود به نام مورمون
(Mormon) به عنوان لامیناتس (Laminates) خوانده شده اند.
قانون شهروندی اسنایدر در سال ۱۹۲۴
شهروندی کامل ایالات متحده را به بومیان آمریکا اختصاص داد. این قانون به دلیل
اینکه هزاران بومی آمریکایی در جنگ جهانی اول خدمت کرده بودند اعمال شد.
سفید پوستان :
سفیدپوستان در
آمریکا در واقع تداوم و نوادگان استعمارگران اروپایی هستند که بخش های عظیم قاره
آمریکا را تصاحب کردند و با اخراج و کشتار و جابجایی های نابجای بومیان آمریکا خود
را به صاحبان بخش های عظیم آمریکا تبدیل کردند و اکنون در آمریکا و کانادا دولت و
قدرت سیاسی و تسلط بر تمامی بخش های زندگی اعم از اقتصاد و فرهنگ و هنر و رسانه
و... را در اختیار خود دارند.
سیاه پوستان :
سپاه پوستان
آمریکا در واقع نوادگان آفریقایی های هستند که استعمارگران اروپایی آنها را به
بردگی گرفتند و با غل و زنجیر و وحشیانه بار کشتی ها کردند و آنها را به عنوان برده و نیروی کار به مزارع و معادن
آمریکا منتقل کردند.
از هر ده سیاه‌پوستی كه ایالات‌متحده آمريكا زندگي ميكند، يك نفر مهاجر است. در حال حاضر (2019) 4.6
ميليون مهاجر سیاه‌پوست در آمريكا زندگي مي‌كنند. پیش‌بینی مي‌شود كه جمعيت
مهاجران سیاه‌پوست آمريكا تا سال 2060 ميلادي به 9.5 ميليون نفر افزايش يابد.
• به‌طوركلي
33 درصد از مهاجران آمريكايي داراي تحصيلات دانشگاهي يا بالاتر هستند. از ميان جمعيت
سیاه‌پوستانی كه داراي تحصيلات دانشگاهي يا بالاتر هستند، 22 درصد سیاه‌پوستانی هستند
كه در ایالات‌متحده آمريكا به دنيا آمده‌اند و 33 درصد افراد خارجي هستند كه به
ایالات‌متحده مهاجرت كرد‌ه‌اند.
• به لحاظ درآمدي نيز اختلاف محسوسي
بين متوسط درآمد تمام خانوارهاي مهاجر و سرپرستان سیاه‌پوست مهاجر وجود داشته است.
در سال 2019 متوسط درآمد خانوار مهاجر در آمريكا 63 هزار دلار و متوسط درآمد خانوار
سیاه‌پوست مهاجر 57 هزار دلار بوده است. همچنين بررسي درآمد مهاجران سیاه‌پوست
متولدشده در آمريكا و ساير مهاجران سیاه‌پوست در آمريكا نشان مي‌دهد كه مهاجران
سیاه‌پوست متولدشده در آمريكا با 57 هزار دلار در مقايسه با درآمد 42 هزار دلاري
ساير مهاجران سیاه‌پوست از وضعيت بهتري برخوردارند شكاف درآمدي ديده مي‌شود.
• سهم تقریباً مشابهی از مهاجران
سیاه‌پوست و همه مهاجران آمریکایی زیرخط فقر زندگی می‌کردند (به ترتیب 14 و 13 درصد).
حدود 14 درصد از مهاجران سیاه‌پوست در سال 2019 (قبل از همه‌گیری کووید-19) زیرخط فقر
زندگی می‌کردند، نرخی کمتر از سیاه‌پوستان متولد آمریکا (19 درصد) اما بالاتر از
نرخ فقر در کل جمعیت ایالات‌متحده (11 درصد).
• اکثریت
قریب به‌اتفاق مهاجران سیاه‌پوست از دو منطقه کارائیب و آفریقا هستند. این دو منطقه
88 درصد از تمام سیاه‌پوستان متولد خارج از کشور در ایالات‌متحده را در سال 2019
تشکیل می‌دهند. جامائيكا، هايتي، نيجريه، اتيوپي و دومينيكن به ترتيب پنج كشور
اصلي مبدأ مهاجران در ایالات‌متحده هستند.
• به‌طورکلی نیمی از مهاجران ایالات‌متحده بعد
از سال 2000 ميلادي به ایالات‌متحده مهاجرت کرده‌اند. تقریباً از هر 10 سیاه‌پوست
متولد خارج از کشور که در ایالات‌متحده زندگی می‌کنند، شش نفر (58٪) در
سال 2000 یا بعدازآن به ایالات‌متحده مهاجرت کرده‌اند. همچنين از هر ده نفر (31%) سه
نفر بین سال‌های 2010 تا 2019 به ایالات‌متحده مهاجرت کرده‌اند و کمی بیش از یک‌چهارم
(27%) از سال 2000 تا 2009 به این کشور مهاجرت کرده‌اند.
• ساختار جمعيتي مهاجران سیاه‌پوست در آمريكا
از سال 2000 تا 2019 نيز دستخوش تغيير شده است. در سال 2000 ميانگين سني مهاجران سیاه‌پوست
در ایالات‌متحده آمريكا 37 سال و در حال حاضر 42 سال است. بااین‌حال ميانگين سني
سیاه‌پوستان متولدشده در آمريكا در مقايسه با سیاه‌پوستان متولد خارج از كشور
تفاوت دارد و اين ميانگين براي سیاه‌پوستان متولد ایالات‌متحده 30 سال است.
• اکثریت قریب به‌اتفاق مهاجران سیاه‌پوست
در سال 2019 در شمال شرقی یا جنوب ایالات‌متحده زندگي
(79٪) زندگی می‌کردند. منطقه جنوب با 42 درصد
بیشترین سهم از جمعیت مهاجر سیاه‌پوست را در اختیار دارد. شمال شرق دومین سهم (36٪) از
جمعیت مهاجر سیاه‌پوست را داشت. نیویورک با حدود 900 هزار مهاجر
سیاه‌پوست در سال 2019، بزرگ‌ترین جمعیت مهاجر سیاه‌پوست در این کشور را در خود جای‌داده
است و از سال 2000 تاکنون چنین بوده است. فلوریدا با تقریباً 800 هزار نفر دومین جمعیت
بزرگ را در خود جای‌داده است. تگزاس، نیوجرسی، مریلند و ماساچوست ساير ايالات
پرجمعيتي هستند كه مهاجران سیاه‌پوست را در خود جای‌داده‌اند.
• حدود هفت نفر از هر ده سیاه‌پوست
بزرگ‌سال متولد ایالات‌متحده پروتستان هستند (68%)، درحالی‌که 53٪ از
جمعیت سیاه‌پوستان مهاجر این وابستگی مذهبی را دارند. سهم بیشتری از بزرگ‌سالان
سیاه‌پوست مهاجر نسبت به همتایان سیاه‌پوست متولد آمریکا کاتولیک هستند (19 درصد
در مقابل 5 درصد) و سهم کمی کوچک‌تر به هیچ دینی وابسته نیستند (18 درصد در مقابل
22 درصد)
زردپوستان در آمریکا:
زردپوستان در امریکا از تبار مردم چین و هند و فیلیپین هستند. این
افراد جمعیت 4.8% از ایالت متحده امریکا را به خود اختصاص داده اند شهروندان 22 میلیون نفری آمریکایی های آسیایی
تبار یا زردپوست ریشه در بیش از 20 کشور در شرق و جنوب شرق آسیا و شبه قاره هند
دارند که هر کدام دارای تاریخ، فرهنگ، زبان و ویژگی های منحصر به فرد هستند.
برخی پیش بینی ها حاکی از این است که جمعیت آسیایی تباران در آمریکا تا سال 2060
به 46 میلیون نفر خواهد رسید.
- دو رگه ها:
دورگه ها حاصل اختلاط و ازدواج افرادی از نژادهای مختلف در آمریکا هستند که اکنون خود به عنوان گروه قومیتی مجزایی در آمریکا وجود و حضور دارند.
