دنیا کجاست؟" این جمله، عنوان پایانی بود که یقین حماد، دختر ۱۱ ساله فلسطینی، در یکی از آخرین ویدئوهایی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، نوشت.
او چند روز قبل از شهید شدنش در نتیجه یک حمله هوایی اسرائیل در ۲۳ مه در دیر البلح غزه این جمله را نوشت.
داستان یقین حماد در این هفته به ویژه در کانون توجه قرار گرفته است؛ چرا که جهان روز جهانی کودکان بی‌گناه قربانی خشونت را در ۴ ژوئن گرامی داشت.
این دختر 11 ساله فلسطینی به عنوان جوان‌ترین اینفلوئنسر رسانه‌های اجتماعی در غزه شناخته می‌شد و به خاطر ویدئوهای جذاب‌اش و فعالیت با برادرش در سازمان غیرانتفاعی "Ouena" که به امداد و توسعه انسانی اختصاص دارد، شهرت داشت.
دنبال‌کنندگان یقین او را به خاطر خوش‌بینی و کار داوطلبانه‌اش با خانواده‌های بی‌خانمان همواره به یاد خواهند آورد.
او چند روز قبل از مرگش، نکات ضروری برای بقا را برای کمک به دیگران در شرایط زندگی زیر محاصره منتشر کرده بود. اکنون او به نماد هولناکی از هزینه جنگ با اسرائیل تبدیل شده است.
بر اساس گزارش صندوق کودکان سازمان ملل، یونیسیف، بیش از ۵۰ هزار کودک فلسطینی از زمان آغاز آخرین درگیری کشته یا مجروح شده‌اند. هزاران کودک دیگر به دلیل خشونت‌های جاری یتیم یا بی‌خانمان شده‌اند. مقامات اسرائیلی مدعی اند که عملیات‌های نظامی را در غزه به تلافی حملات حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز کردند، که در آن ۱۲۰۰ نفر کشته شدند، که اکثریت آنها غیرنظامی بودند و حدود ۲۵۰ نفر نیز که بسیاری از آنها خارجی بودند، به اسارت گرفته شدند.
با وجود تلاش‌های مکرر بین‌المللی برای گفتگو و دستیابی به توافق آتش‌بس بین اسرائیل و حماس، که قدرت حاکم در غزه است، تداوم درگیری این منطقه فلسطینی را ویران کرده و یکی از بدترین فاجعه‌های انسانی در جهان را ایجاد کرده است.
اکنون این سوال مطرح است که برای آن دسته از کودکانی که زنده می‌مانند تا آتش‌بس پایدار را ببینند، چه آینده‌ایی وجود خواهد داشت؟
دکتر فیروزه سیدوا Dr. Feroze Sidhwa پزشک آمریکایی در 28 ماه می به شورای امنیت سازمان ملل گفت: «ما یک نسل را جلوی چشمان خود از دست می دهیم و آنها را به مرگ بر اثر گرسنگی، بیماری و ناامیدی محکوم می کنیم - مرگ هایی که می شود از آنها جلوگیری کرد.»
او گزارشی تلخ از آنچه در طول دو ماموریت داوطلبانه در غزه شاهد بود، ارائه کرد، اولین ماموریت در سال 2024، ماموریت دوم در ماه مارس و آوریل امسال در مجتمع پزشکی ناصر در خان یونس.
سیدوا گفت که در چندین منطقه درگیری از جمله هائیتی و اوکراین کار کرده است، اما هیچ چیز قابل مقایسه با آنچه در غزه شاهد بوده، نیست.
او به اعضای شورا گفت: «من در بیمارستانا بدون استریل، برق یا حتی داروی بی هوشی، عمل کردم. بچه‌ها جان خود را از دست دادند، نه به این دلیل که جراحات آنها غیرقابل درمان بود، بلکه به این دلیل که ما خون، آنتی‌بیوتیک و ابتدایی ترین لوازم را نداشتیم.»
وی تاکید کرد که در طول پنج هفته حضور خود در غزه، حتی یک رزمنده را معالجه نکرده است.
او گفت: "بیشتر بیماران من کودکان بودند که بدن آنها در اثر انفجار متلاشی شده بود. غیرنظامیان اکنون نه تنها بر اثر حملات هوایی مداوم، بلکه به دلیل سوء تغذیه حاد جان خود را از دست می دهند.»
از 29 مه امسال، حدود 470,000 نفر در غزه با قحطی قریب الوقوع مواجه بودند و سازمان ملل اعلام کرد که جمعیت غزه از قحطی شدید رنج می برد. از هر پنج کودک زیر 5 سال یک نفر دچار سوءتغذیه شدید است و بیش از 92 درصد از نوزادان و زنان باردار یا شیرده تغذیه کافی دریافت نمی کنند.
علیرغم فشار جهانی بر مقامات اسرائیلی برای اجازه دادن به کمک های بشردوستانه بیشتر به غزه، دسترسی نیروهای امدادی همچنان محدود است. آژانس امداد و کار سازمان ملل اعلام کرده است که تحویل غذا به صورت پراکنده انجام می شود و برخی مناطق در نتیجه جنگ بطور کل غیرقابل دسترسی هستند.
روز بعد از کشته شدن یقین، غزه با فاجعه دیگری مواجه شد. در 24 می، حمله هوایی اسرائیل به خانه دکتر علا النجار، پزشک اطفال در خان یونس که مدتها زندگی خود را وقف نجات کودکان کرده بود، روی داد و منزل این پزشک اطفال در حالی که او در حال انجام وظیفه برای مداوای مجروحان مجتمع پزشکی ناصر بود، مورد حمله قرار گرفت و 9 نفر از کودکان تحت معالجه در این مجمتع در این انفجار کشته شدند. شوهر وی، حمدی که او نیز پزشک است و پسر 11 ساله آنها با جراحات شدید از زیر آوار بیرون کشیده شدند. حمدی نیز در 31 مه در بیمارستان درگذشت.
ارتش اسرائیل در پاسخ به گزارش‌های اولیه درباره این حمله اعلام کرد: «یک هواپیما چند مظنون را که توسط نیروهای ارتش اسرائیل شناسایی شده بودند، در ساختمانی در منطقه خان یونس، منطقه‌ای جنگی خطرناکی که از قبل برای حفاظت از غیرنظامیان تخلیه شده بود، هدف قرار داد. ادعای آسیب رساندن به افراد غیرنظامی در حال بررسی است!»
دو روز بعد، چهره کودک دیگری توجه جهان را به خود جلب کرد. جلال الشیخ خلیل، 7 ساله، زمانی که مدرسه فهمی الجرجاوی در شهر غزه، پناهگاه خانواده های آواره، در یک حمله هوایی اسرائیل در 26 می مورد اصابت قرار گرفت، از میان شعله های آتش فرار می کرد و مادر و دو خواهر و برادرش کشته شدند.
ارتش اسرائیل و شین بت Shin Bet ، سرویس امنیت داخلی اسراییل، بیانیه‌ای درباره بمباران این مدرسه صادر کردند و در آن ادعا کردند که این حمله یک مجتمع مورد استفاده حماس و جهاد اسلامی را هدف قرار داده است.
تصاویر این دختر کوچک در محاصره شعله های آتش، در حال فرار از مدرسه، به سرعت در رسانه های اجتماعی پخش شد و حس غم و اندوه و خشم کودکان غزه را برای جهان به تصویر کشید.
تصاویر حملات شدید علیه کودکان، محاصره ، گرسنگی، جابجایی اجباری مداوم و تخریب بیمارستان ها و سیستم های آبرسانی و مدارس و خانه ها، در اصل، نابودی خود زندگی در غزه است.
دکتر سیدوا در طول سخنرانی خود در شورای امنیت سازمان ملل، با توصیف ناامیدی را که در دوران اقامت خود در غزه در میان بیماران جوان مشاهده کرده است، پرسید: "من نمی دانم که آیا هیچ یک از اعضای این شورا تا به حال با کودکی 5 ساله ملاقات کرده است که دیگر نمی خواهد زندگی کند - چه رسد به تصور جامعه ای که در آن تعداد زیادی از کودکان خردسال چنین احساسی داشته باشند؟»
" دکتر سیدوا افزود: « آنچه مرا شگفت زده کرد این نیست که برخی از کودکان در غزه اراده زندگی را از دست داده اند، بلکه این است که برخی هنوز به امید باورد دارند!"
عرب نیوز