پس از تکمیل خط لوله نفت شرق آفریقا (EACOP)، روزانه ۲۱۶ هزار بشکه نفت بین اوگاندا و تانزانیا جابه‌جا خواهد شد.
پیش‌بینی می‌شود استخراج نفت برای انتقال از خط لوله نفت خام شرق آفریقا (EACOP)، سالانه نزدیک به ۳۴ میلیون تن گاز کربن دی‌اکسید (CO2) منتشر کند که این میزان، ۶ برابر کل انتشار سالانه کشور اوگاندا است.
جوامعی که در این مناطق زندگی می‌کنند، نگران از دست رفتن منابع طبیعی، مراتع، زیستگاه‌های بکر، خانه‌ها، صلح، رفاه، معیشت، سنت‌های اجتماعی، فرهنگی، و معنوی خود در نتیجه طرح خط لوله نفت خام شرق آفریقا (EACOP) هستند. آن‌ها همچنین امنیت سلامت و خانواده‌شان را در خطر می‌بینند. در میان این گروه‌ها، مردم ماسايي Maasai در کیتتو Kiteto با خطر از دست دادن خانه‌های خود، مراتع فصلی (خشک و مرطوب)، پوشش گیاهی که از فرسایش خاک جلوگیری می‌کند، و گیاهان دارویی مواجه‌اند.
متأسفانه، طرح خط لوله نفت خام شرق آفریقا (EACOP)، تنها مورد از این نوع طرح ها نیست. زندگی افرادی که با این طرح مخالفت می‌کنند، دستخوش تغییرات منفی قرار می‌گیرند. در کنیا، تانزانیا، و اوگاندا، مدافعان و فعالان محیط زیست به علت مخالفت با این طرح ها به‌طور مکرر از سوی بازیگران دولتی و غیردولتی با تهدید، آزار، ارعاب، و حملات رو به افزایش روبه‌رو هستند.
نظارت دیجیتال و انتشار اطلاعات نادرست برای هدف قرار دادن مدافعان آب‌وهوا در حال افزایش است، در حالی که دسترسی به عدالت برای آن‌ها محدود شده است. این فضای محدود مدنی، پاسخ‌گویی را مختل کرده و امکان مقابله پایدار و فراگیر با تغییرات اقلیمی را از بین می‌برد، چرا که آسیب‌دیده‌ترین افراد، از تصمیم‌گیری درباره این طرح ها کنار گذاشته می‌شوند. این وضعیت از آن جهت کنایه‌آمیز است که دانش بومی برای سازگاری با تغییرات اقلیمی حیاتی است؛ چرا که مردم بومی، حافظ بخش بزرگی از تنوع زیستی جهان هستند.
تغییرات محیطی تأثیرات به‌ویژه مخربی بر اقلیت‌ها و مردمان بومی در شرق آفریقا دارد، زیرا معیشت و فرهنگ آن‌ها اغلب به منابع طبیعی وابسته است که توسط بلایای اقلیمی تهدید می‌شود و از لحاظ اجتماعی-اقتصادی نیز به حاشیه رانده شده‌اند. با این حال، با وجود این حاشیه‌نشینی، مردم بومی در شرق آفریقا در حال سازماندهی و مشارکت در اقدامات اقلیمی هستند و از آن برای احیای حقوق کلی خود و جست‌وجوی عدالت اقلیمی در برابر سوءاستفاده‌ها بهره می برند.
برای حمایت از مدافعان تغییرات اقلیمی از میان اقلیت‌ها و بومیان در کنیا، تانزانیا، و اوگاندا، نیاز به جمع‌آوری دانش مناسب وجود دارد تا آن‌ها بتوانند دولت‌ها را پاسخگو نگه دارند، و از جوامع آسیب‌دیده محافظت کنند.
سایت گروه حقوق اقلیت