موگات ها ( یا مگت ها) گروه های جمعیتی بسیار فقیر و محروم هستند که در حواشی برخی شهرها در آسیای مرکزی بخصوص در قرقیزستان و نیز در افغانستان بدون هر گونه امکانات زندگی عادی و حتی بدون اوراق شناسایی و هویتی زندگی می کنند.
«گروه حقوق اقلیت ها» در گزارشی از زندگی موگات ها در حاشیه شهر اوش قرقیزستان نوشت : « تقریباً 60 درصد از موگات ها Mugats در قرقیزستان فاقد شناسنامه رسمی هستند و 30 درصد از فرزندان آنها دارای برگه تولد نیستند. آنها بدون بهره مندی از خدمات ضروری زندگی می گذرانند. در قرقیزستان، موگات ها عمدتاً در حواشی شهر جنوبی اوش زندگی می کنند. آمار معتبری در مورد جمعیت آنها وجود ندارد و تخمین زده می شود که تا سال 2019 بیش از 9000 موگات در اوش وجود داشته است. امروزه مقاومت آنها برای زنده ماندن تحت تأثیرات تغییرات آب و هوایی نیز واقع شده است. محرومیت موگات ها از ابتدایی ترین حقوق و بهره مندی های انسانی نظیر آموزش و بهداشت و درمان ، با محدود ماندن آنها به زبان محلی موگاتی و ناتوانی آنها در سخن گفتن به زبان قرقیزی و روسی که زبان های رسمی و پرکاربرد در قرقیزستان هستند، دو چندان می شود.»
موگات ها در افغانستان نیز در شرایط مشابه و بلکه بدتری زندگی سپری می کنند و اغلب آنها فاقد اوراق شناسایی و هویتی و فاقد زمین و خانه برای زندگی هستند و گرچه بنا به جبر روزگار و شرایط زمانه از زندگی کوچ رو در اعصار پیشین فاصله گرفته اند، اما همچنان در هیچ نقطه ای نتوانسته اند مقیم دایمی و صاحب زمین و خانه و محل سکونت همیشگی و حتی اوراق شناسایی و هویتی ملی شوند. حتی درباره ریشه و پیشینه قومی و نژادی موگات ها اطلاعات دقیق و مشخص و تعیین تکلیف شده ای وجود ندارد و هر پژوهشگری به رای و نظری متفاوت درباره پیشینه قومی موگات ها رسیده است. فارغ از ریشه قومی و نژادی آنها، وضعیت فلاکت بار زندگی فاقد هویت شناسایی شده و رسمیت یافته برای موگات ها است که امکان خروج از این دور باطل فقر و فلاکت را برای آنان غیرممکن کرده است.