نویسنده : احمد کاظمی
جمهوری آذربایجان به ویژه پس از سال ۲۰۰۳ با حمایت از آزادی فعالیت‌های اقلیت‌های مذهبی یهودی مسیحی و فرقه‌های ضاله مذهبی مانند بهائی تلاش می‌کند خود را به عنوان الگوی تساهل و تحمل‌پذیری دینی در جهان معرفی کند. به همین منظور نیز علاوه بر تأسیس مرکز چند فرهنگ گرایی در باکو در سال ۲۰۱۴ و نامگذاری سال ٢٠١۶ به عنوان سال چند فرهنگ گرایی همایش‌های بین‌المللی مختلفی با موضوع حقوق بشر و تساهل دینی را میزبانی کرده است. این در شرایطی است که بررسی وضعیت شیعیان در جمهوری آذربایجان که اکثریت جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند و نیز محروم شدن اقلیت‌های قومی نظیر تالشان و لزگی‌ها از حقوق اولیه فرهنگی خود نشان می‌دهد که جمهوری آذربایجان ناقض بسیاری از قواعد حقوق بشر بین‌المللی عرفی می‌باشد ضمن اینکه بررسی تطبیقی وضعیت مسلمانان جمهوری آذربایجان با مفاد کنوانسیون‌های لازم الاجرا بین‌المللی نظیر اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق حقوق مدنی و سیاسی اعلامیه حقوق افراد متعلق به اقلیت‌های ملی نژادی مذهبی و زبانی (مصوب ۱۸ دسامبر ۱۹۹۲ مجمع عمومی سازمان ملل)، اعلامیه درباره محو همه اشکال نابردباری و تبعیض مبتنی بر دین (مصوب ۲۵ نوامبر ۱۹۸۱ مجمع عمومی)، کنوانسیون‌های مرتبط با موضوع شکنجه و کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، نشان می‌دهد اسناد بین‌المللی مذکور توسط باکو نقض شده‌اند. تنوع، نقض استمرار آن و نیز نقش ارگان‌های دولتی در این روند، نشانگر نقض مذکور به صورت نظام‌مند می‌باشد و از این رو از منظر بین‌المللی مسئولیت مشدد ایجاد می‌کند.