یک روزنامه نگار هندی تبار در لندن می نویسد: «هندی‌ها و افراد هندی‌تبار در خارج از کشور با طوفانی روبرو هستند – موجی از خصومت نژادی که توسط حسادت، کلیشه‌ها و پارانویای راست افراطی تغذیه می‌شود. آن‌ها هم مورد تحسین و هم مورد رنجش قرار می‌گیرند، هم موفق هستند و هم قربانی می‌شوند، در سخنرانی‌های رسمی ستایش می‌شوند اما در زندگی روزمره هدف بدگویی قرار می‌گیرند.»
سید زبیر احمد، روزنامه‌نگار ارشد هندی مستقر در لندن می نویسد: «منطقه کرویدون Croydon لندن گاهی اوقات به اشتباه "شهر مهاجران" نامیده می‌شود. این برچسب تا حدی به دلیل تنوع بصری آن است، اما همچنین به این دلیل که مقر وزارت کشور بریتانیا را در خود جای داده است، جایی که درخواست‌های ویزا و مهاجرت پردازش می‌شوند. اگر در خیابان‌های آن قدم بزنید، گروه‌های جوان افغان، ایرانی، آفریقایی و هندی را مشاهده خواهید کرد. هندی‌ها عمدتاً از ایالت‌های جنوبی هستند و به عنوان متخصصین فناوری، پرستار یا دانشجو کار می‌کنند. کرویدون سهم خود را از درگیری‌ها دارد، معمولاً بر سر مسابقات فوتبال یا اختلافات در شرط‌بندی. البته همیشه، طرفین درگیر، هندی نیستند. به طور کلی، جامعه هندی در اینجا شهرت صلح‌جوترین و سخت‌کوش‌ترین گروه را به دست آورده است. با این حال، هنگامی که خشونت نژادپرستانه در ژوئیه سال گذشته پس از حمله با چاقو به سه دختر جوان سفیدپوست در کلاس رقص در ساوتپورت Southport – بدترین ناآرامی از این دست که بریتانیا در یک دهه اخیر دیده بود – فوران کرد، هندی‌ها نتوانستند از خشم سفیدپوستان برتری‌طلب در امان بمانند. اوباشی که به هرج و مرج کشیده شدند، بین مهاجران و شهروندان یا بین کسانی که مبارزه می‌کنند و کسانی که مبارزه نمی‌کنند، تمایزی قائل نشدند. تمام چهره‌های غیرسفیدپوست هدف قرار گرفتند و جامعه هندی، شوکه اما نه متعجب، خود را در مرکز طوفانی یافت که ارتباط کمی با آن داشت.»
سید زبیر احمد می افزاید: «می‌دانم که تعصبات قدیمی ناپدید نشده‌اند؛ آن‌ها صرفاً شکل مدرنی به خود گرفته‌اند. مکالمه‌ای با ویرندرا شارما Virendra Sharma ، نماینده سابق حزب کارگر، را قبل از انتخابات عمومی سال گذشته به یاد می‌آورم. او به وضوح احساساتی شد، وقتی اوایل دهه ۱۹۶۰ را به یاد آورد، زمانی که برای اولین بار از پنجاب به بریتانیا رسید. بیشتر هندی‌ها در آن زمان کارگر یا کارگران نیمه‌سواد بودند. او به من گفت: "بیرون خانه‌هایمان گاهی پوسترهایی پیدا می‌کردیم که روی آن‌ها نوشته شده بود: "سگ‌های هندی برگردید" یا "هندی‌های کولی". وقتی خانه‌ای در ساختمانی می‌خریدیم، خانواده‌های سفیدپوست اغلب به جای زندگی در کنار ما، نقل مکان می‌کردند."»
روش‌های قدیمی
سید زبیر احمد می افزاید: «ممکن است کسی استدلال کند که اوضاع در بریتانیا امروز بهتر به نظر می‌رسد. اما این کاملاً درست نیست. نژادپرستی صریحی که زمانی ریشه در مفاهیم برتری فرهنگی داشت، اکنون به شکلی تبدیل شده که ناشی از حسادت است. من اغلب رنجش جامعه میزبان را در لحظات هیستری نژادی احساس کرده‌ام. گاهی اوقات، به نظر می‌رسد که هندی‌ها بهای سنگینی را برای متمول بودن، سخت‌کوشی و درخشان بودن تحصیلی می‌پردازند. تنها در چند ماه گذشته، هندی‌ها یا افراد هندی‌تبار خود را در مرکز اقدامات شوکه‌کننده آزار نژادپرستانه یافته‌اند. در ایرلند، یک دانشجوی هندی در خیابان‌های دوبلین به طرز وحشیانه‌ای مورد حمله قرار گرفت که باعث خشم دیاسپورا و طرح سوالاتی در مورد امنیت مهاجران در اروپا شد. در ایالات متحده، یک مرد سیک – که گزارش شده مهاجر غیرقانونی است – "بیگانه غیرقانونی" نامیده شد و از طرف عموم مورد آزار و تهدید قرار گرفت، دستار او در حالی که تماشاگران از وی فیلم می‌گرفتند، پاره شد. این‌ها حوادث جداگانه‌ای نیستند. آن‌ها بخشی از الگوی خصومتی هستند که در پنج سال گذشته در غرب شدیدتر، خشونت‌آمیزتر و گستاخانه‌تر شده است. نفرت ضد هندی در سراسر جهان غرب در حال افزایش است. در ایالات متحده، آخرین آمار اداره تحقیقات فدرال (FBI) حاکی از افزایش حوادث ضد سیک و ضد هندو است، در حالی که سخنان نفرت‌انگیز علیه آسیایی‌های جنوبی به صورت آنلاین افزایش یافته است – دو برابر شدن در فضاهای افراطی بین سال‌های ۲۰۲۳ و اوت ۲۰۲۴، با تحمل بیش از ۶۰ درصد از توهین‌ها توسط هندی‌ها و آسیایی‌های جنوبی- در کانادا، جرایم نفرت‌پراکن علیه آسیایی‌های جنوبی (بیشتر سیک‌ها) بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۳ به میزان نگران‌کننده ۲۲۷ درصد افزایش یافته است. در بریتانیا، مطالعه‌ای توسط دانشگاه لستر Leicester نشان داد که ۴۵ درصد از آسیایی‌های شرقی و جنوب شرقی گزارش کرده‌اند که تنها در یک سال جرایم نفرت پراکن را تجربه کرده‌اند – با این حال ۹۰ درصد گفتند که احساس امنیت لازم را برای گزارش کردن این وقایع ندارند. این‌ها اعداد پراکنده نیستند. آن‌ها حقیقت نگران‌کننده‌ای را آشکار می‌کنند: دیاسپورای هندی، که زمانی نمادی از ادغام مسالمت‌آمیز تلقی می‌شد، به طور فزاینده‌ای تحت محاصره است.»
کتابچه راهنمای راست افراطی
سید زبیر احمد می افزاید: «چه چیزی باعث این اوج‌گیری نفرت پراکنی ضدهندی در غرب می‌شود؟ در سراسر هر دو قاره، جنبش‌های بومی‌گرای راست افراطی، بستر مناسبی را در نگرانی‌ها در مورد مهاجرت و ناامنی اقتصادی یافته‌اند. تبلیغات ضد مهاجر، مهاجران، چه دارای مدارک قانونی و چه بدون مدارک – "غیرقانونی" – را به عنوان جنایتکار، سربار رفاه یا تهدیدی برای "هویت ملی" معرفی می‌کنند. در این روایت، هندی‌ها، که اغلب قابل مشاهده، موفق و از نظر سیاسی فعال هستند، به قربانیان آسانی تبدیل می‌شوند. در کانادا، پست‌های ویروسی در طول مبارزات انتخاباتی سال گذشته، رای‌دهندگان سیک را به عنوان عامل "اثبات جایگزینی جمعیتی" توصیف کردند. یکی دیگر کانادا را به دلیل جمعیت زیاد مهاجران هندی‌اش "کشور کثیف" نامید. گروه‌های افراطی مانند دیاگولون Diagolon ، که ریشه در راست افراطی کانادا دارد، اخیراً ویدئوهایی را مسخره کردند که در آن‌ها هندی‌ها در حوادث قطار جان می‌باختند و آشکارا در مورد پرتاب "قهوه‌ای‌ها از صخره‌ها" خیال‌پردازی می‌کردند. ایالات متحده هم بهتر نیست. تجزیه و تحلیل نفرت آنلاین در آمریکا نشان می‌دهد که توهین‌هایی مانند "پاجیت" pajeet و "هندی کثیف" dirty Indian به شدت در حال انتشار است که یک چهارم این اشاره‌ها از آمریکای شمالی است. بدتر از آن، این بدنامی آنلاین به سیاست نفوذ می‌کند: کارگران فناوری هندی با ویزای H-1B به عنوان "نیروی کار ارزان" مورد افترا قرار می‌گیرند، متهم به تضعیف مشاغل آمریکایی می‌شوند و به عنوان بخشی از روایت گسترده‌تر "جایگزینی" مطرح می‌شوند. حوادث تحقیرآمیز، مانند وقایع مربوط به مهاجران درگیر در جرایم خشونت‌آمیز، با بدبینی مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند تا توجیه سرکوب‌ها و دامن زدن به لفاظی‌های ضد مهاجر شود. فعالان راست‌گرا موارد جداگانه جرایم مربوط به مهاجران (که اغلب اصلاً هندی هم نیستند) را بزرگ‌نمایی می‌کنند تا خصومت را نسبت به همه مهاجران مشروعیت بخشند. هندی‌ها، که عمدتاً متخصصان صلح‌جو، دانشجویان و صاحبان مشاغل کوچک هستند، در این واکنش منفی گرفتار می‌شوند. ریاکاری روشن است. دموکراسی‌های غربی که به طور معمول به هند در مورد تحمل پذیری و حقوق گرایی درس می آموزند، خود در حفاظت از هندی‌ها در مرزهای خودشان شکست می‌خورند. برخلاف بسیاری از گروه‌های مهاجر، هندی‌ها از نظر تقریباً هر معیاری، موفق‌ترین هستند. در ایالات متحده، خانواده‌های هندی-آمریکایی درآمد متوسطی معادل ۱۴۷,۰۰۰ دلار دارند – بیش از دو برابر میانگین ملی. در بریتانیا، هندی‌ها پردرآمدترین گروه اقلیت قومی هستند، با دستاوردهای تحصیلی بسیار بالاتر از میانگین ملی. هندی‌ها در فناوری، پزشکی، دانشگاه و اکنون در سیاست تسلط دارند – از ریشی سوناک Rishi Sunak در داونینگ استریت Downing Street تا کامالا هریس Kamala Harris به عنوان معاون رئیس جمهور تحت ریاست جمهوری جو بایدن Joe Biden ، یا اکنون، کش پرامود پاتل Kash Pramod Patel ، مدیر اف بی آی FBI در دولت فعلی ترامپ. با این حال، من به شدت معتقدم که این موفقیتها هندی‌ها را در انگلیس و آمریکا هدف رنجش و حسادت قرار داده است. تبلیغات راست افراطی مهندسان و متخصصین فناوری هندی را "دزدان شغل" و دانشجویان هندی را "تصرف‌کنندگان پردیس‌ها" معرفی می‌کند. در کانادا، ایده "محدوده‌های هندی"، بیماری روانی پارانویا در مورد تسلط جمعیتی هندی ها را تغذیه می‌کند. در بریتانیا، هندی‌ها در پلیس و دولت به عنوان "شواهدی" از تهاجم تلقی می‌شوند تا نمونه‌هایی از ادغام.»
از نژادپرستی "عادی" تا تبعیض سیستمی
سید زبیر احمد افزوده است: «فراتر از حملات خیابانی و بدگویی‌های آنلاین، واقعیت موذیانه‌تری نهفته است: نژادپرستی نهادی. گزارش اخیر با عنوان "قدرتمند/در معرض خطر: افزایش نمایندگی آسیای جنوبی و نژادپرستی ضد آسیای جنوبی" نشان داد که ۴۰ درصد از نفرت گزارش شده علیه آسیایی‌های جنوبی در ایالات متحده نهادی بوده است. این، شامل تبعیض در پلیس، سیستم‌های مهاجرتی مغرضانه و موانع در مسکن و اشتغال می‌شد. در حال حاضر، بیشتر هندی‌ها، به ویژه کسانی که دارای ویزای H-1B هستند، از ترس زندانی شدن یا اخراج به هند وحشت دارند. بسیاری از دارندگان ویزای H-1B که با آن‌ها صحبت کرده‌ام فکر می‌کنند که دولت عمداً آن‌ها را هدف قرار داده است، زیرا معتقد است که آن‌ها "مشاغل آمریکایی را گرفته‌اند".
همپوشانی بین نفرت آنلاین و آفلاین قابل توجه است. همان توهین‌ها – "هندی کثیف"، "تروریست"، "برگرد به جایی که از آن آمدی" – هم در شبکه‌های اجتماعی و هم در گزارش‌های اقدامات نفرت پراکن ظاهر می‌شوند. حتی چهره‌های برجسته آسیای جنوبی مانند کامالا هریس و اوشا ونس Usha Vance (همسر هندی معاون رئیس جمهور جی.دی. ونس) به روایت‌های نژادپرستانه کشیده می‌شوند، که نشان می‌دهد نمایندگی در سطح بالا، خصومت در سطح مردمی را از بین نمی‌برد. برای هندی‌های معمولی در خارج از کشور، این امر فضایی از ترس ایجاد می‌کند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثریت آسیایی‌های جنوبی در ایالات متحده به شدت نگران نژادپرستی هستند و فعالانه در برابر آن مقاومت می‌کنند که این مقاومت با امضای طومارها، لابی کردن قانونگذاران و تأمین مالی سازمان‌های جامعه جریان دارد. اما این واقعیت که چنین کنشگری در جوامعی که ادعا می‌کنند چندفرهنگی هستند ضروری است، خود گویای مطالب زیادی است.»
چرا این موضوع برای هند اهمیت دارد؟
سید زبیر احمد دربیان علت اهمیت نفرت پراکنی غربی ها علیه هندی ها می نویسد: «به عنوان اهمیت اول، دیاسپورای هندی بزرگ است – بیش از ۳۲ میلیون نفر در سراسر جهان – و این جمعیت دیاسپورا برای جایگاه جهانی هند حیاتی است. آن‌ها سالانه بیش از ۱۲۰ میلیارد دلار پول به هند حواله می‌کنند، که بالاترین رقم در جهان است، و به عنوان پل‌هایی برای تجارت، فناوری و دیپلماسی عمل می‌کنند. بنابراین، امنیت آن‌ها مسئله‌ای از منافع ملی است. ثانیاً، حملات علیه هندی‌ها به طور مستقیم بر خانواده‌ها در وطن تأثیر می‌گذارد. هر دانشجوی هندی که برای ورود به دانشگاهی در ایالات متحده اقدام می‌کند، هر جوان متخصصی که به کانادا نقل مکان می‌کند، هر کارآفرین کوچکی در بریتانیا، امیدهای والدین و جوامع را با خود حمل می‌کند. آسیب‌پذیری آن‌ها در خارج از کشور دور نیست؛ در زمان واقعی توسط خانواده‌ها در بنگالورو Bengaluru ، امریتسار Amritsar ، حیدرآباد و چنای Chennai احساس می‌شود.»
توجه: سید زبیر احمد یک روزنامه‌نگار ارشد هندی مستقر در لندن با سه دهه تجربه با رسانه‌های غربی است. این مقاله نظرات شخصی نویسنده هستند.
ndtv