نشست ویژه مبارزه با نابرابری و تعصب نژادی در فیلادلفیا آمریکا با حضور 300 نفر از فعالان مدنی سیاه پوستان آمریکا برگزار شد.
یکی از از اهداف حاضران در این نشست ابراز خشم نسبت به تشدید سیاست ها و ابتکاراتی در سراسر آمریکا بود که مانع احقاق حقوق آمریکایی های آفریقایی تبار می شوند که بخشی از آنها تا حدی از طریق اعتراضات حقوق مدنی در دوران مبارزات سیاهان در دهه 1960 تامین شد. هدف دیگر شرکت کنندگان در این نشست، شروع "برنامه سیاه" برای مقابله با حملات به دستاوردها و حقوق سیاهان در فیلادلفیا بود. در این گردهمایی، در واقع شرکت کنندگان به میراث نشست های اعتراضی به رهبری سیاه پوستان ادامه دادند که بیش از دو قرن در این شهر ادامه داشته است.
من (Jo Adetunji ) استاد روزنامه نگاری در دانشگاه تمپل و خبرنگاری هستم که به مدت 50 سال نابرابری های نژادی در آمریکا و خارج از کشور را پوشش داده ام. من برای شرکت در جلسه فیلادلفیا دعوت شدم تا در مورد تاریخچه جلسات اعتراضی در این شهر صحبت کنم. این، تاریخچه ای از موفقیت ها و کمبودهایی است که به شکل گیری فیلادلفیا و کشور کمک کرد.
بیش از 200 سال پیش، اولین جلسه اعتراضی همگانی که آمریکایی های آفریقایی تبار در ایالات متحده برگزار کردند، در فیلادلفیا برگزار شد. آن جلسه که افراد اندکی از آن اطلاع داشتند، در ژانویه ۱۸۱۷ برگزار شد، ۳۰۰۰ آمریکایی آفریقایی تبار را به کلیسای تاریخی مادر بتل Mother Bethel AME Church در فیلادلفیا کشاند. شرکت کنندگان آمده بودند تا تلاش های انجمن استعمار آمریکا برای جابجایی سیاهپوستان آزاد آمریکایی به مستعمره ای در غرب آفریقا را محکوم کنند. آن گروه، با اعضای عمدتا سفیدپوست که شامل سیاستمداران و واعظان دینی برجسته می‌شد، معتقد بود سیاهپوستان آزاد نمی‌توانند در آمریکای سفید ادغام شوند! شرکت کنندگان در نشست کلیسای «مادر بتل» در سال 1817 ، نقل مکان سیاه پوستان را به منزله اخراج اجباری سیاهپوستان آمریکایی از وطن خود می دانستند که آنها نیز به همان اندازه آمریکایی های سفیدپوست از وطن دفاع می کردند! مخالفت یکپارچه ای که شرکت کنندگان آن نشست ابراز کردند، به تغییر موضع رهبران محلی سیاه پوستان، از انتقال سیاه پوستان به مستعمره ای در غرب آفریقا منجر شد.
سنت برگزاری جلسات بزرگ سیاه پوستان برای رسیدگی به ناملایمات تأثیرگذار بر جامعه آفریقایی آمریکایی فیلادلفیا از قرن نوزدهم تا قرن بیستم و اکنون به قرن بیست و یکم ادامه یافته است. نتایج این جلسات نیز متفاوت بوده است. به عنوان مثال، پس از آنکه اعضای مجلس قانونگذاری ایالت پنسیلوانیا در سال 1838 پیشنهاد درج محدودیت رای فقط برای مردان سفیدپوست را در قانون اساسی ایالت کردند و حق رای را برای مردان سیاه پوست آزاد نفی کردند، سیاهپوستان فیلادلفیا جلسات گسترده ای برگزار کردند تا خواستار حذف این ماده شوند. اما آن تلاش ها شکست خورد. پنسیلوانیا تا سال 1870 رای دادن را به مردان سفیدپوست محدود کرد تا زمانی که با تصویب پانزدهمین متمم قانون اساسی ایالات متحده، به مردان آفریقایی آمریکایی نیز حق رای داد.
با این حال، جلسات بزرگ در طول دهه 1860 که جداسازی نژادی در وسائط حمل و نقل عمومی در فیلادلفیا رواج داشت، موفقیت آمیز بود. قانونی که در سال 1867 به امضا رسید، نشستن بر روی صندلی های جداگانه در حمل و نقل عمومی در سراسر ایالت را ممنوع کرد. محقق و فعال حقوق مدنی مشهور دو بوآس W.E.B. Du Bois در کتاب خود در سال 1899 با عنوان «سیاهان فیلادلفیا: یک مطالعه اجتماعی»، تاثیر «جلسات عمومی و تظاهرات مکرر» را برای لغو آن ممنوعیت سراسری، مهم دانسته است. خواسته‌ها برای پایان دادن به خشونت پلیس، حداقل از زمان تشکیل انجمن حمایت از رنگین پوستان در فیلادلفیا در سال 1918، کانون توجه جلسات همگانی در این شهر بوده است. اما، شیوه‌های پلیسی نادرست که تا به امروز در فیلادلفیا ادامه دارد، نشان‌دهنده کمبود در تحقق این خواسته‌ها است و با این حال، دستاوردهای حاصل از دستور کار اصلی نشست های همگانی سیاهان در اوایل دهه 1970 - برای افزایش قدرت سیاسی ، در نهایت منجر به انتخاب اولین شهردار سیاه‌پوست این شهر، ویلسون گود، در سال 1983 شد.
از سال 1817، برگزاری جلسات اعتراضی به رهبری سیاهان در فیلادلفیا به دنبال پایان دادن به تبعیض علیه آمریکایی های آفریقایی تبار بوده است. اما، آن هدف ثابت ، محقق نشده باقی مانده است. اولین کنوانسیون های سیاسی ملی آمریکایی های آفریقایی تبار در ایالات متحده در سپتامبر 1830 آغاز شد و تبعیض را محکوم کرد. شرکت کنندگان کنوانسیون سال 1831 به دنبال پایان دادن به قوانین ظالمانه و ناعادلانه ای بودند که برای آسیب رساندن به سیاهان آزاد وضع شده بود. تقریباً 150 سال بعد، «دستور کار حقوق بشر» طی یک نشست همگانی در فیلادلفیا در دسامبر 1978 بطور جدی مطرح شد و بعداً نیز ائتلاف سیاسی سیاه پوستان فیلادلفیا در سال 2015 تشکیل شد و هر دو تعصب نژادی علیه آمریکایی های آفریقایی تبار را محکوم کردند. دو بوآس در این باره نوشته است: تعصب نژادی «یک نیروی اجتماعی بسیار قدرتمندتر از آن چیزی است که اکثر فیلادلفی ها تصور می کنند.» او خاطرنشان کرده است که اکثر سفیدپوستان فیلادلفیایی در مورد تعصبی که بر ساکنان سیاه پوست تأثیر می گذارد، «کاملاً ناخودآگاه هستند»! آنها قاطعانه وجود چنین تبعیضی را انکار می کنند و چنین انکاری باعث شده است که تعصب و نابرابری نژادی موجود در آن زمان، امروز نیز ادامه یابد.
در نشست اخیر فیلادلفیا، برای شروع توسعه یک دستور کار جدید سیاهان، سازمان دهندگان این جلسه پیشنهادهایی را از شرکت کنندگان جمع آوری کردند. آنها قول دادند که به طور علنی یک برنامه اقدام را اعلام کنند که انتظار می رود شامل «تحریم های اقتصادی» و اقداماتی برای تقویت زیرساخت های اقتصادی در جامعه آفریقایی آمریکایی فیلادلفیا باشد. دفاع از حقوق و پیشرفت، شرکت کنندگان نشست ژانویه 2025 را نیز به شدت برانگیخت تا همانند شرکت کنندگان نشست همگانی سیاهان در 208 سال قبل ، بهره کشی اجباری را محکوم کنند!
جو آدتونجی
سردبیر، گفتگو انگلستان ( The Conversation UK )